Er worden maar workshop rond het onderwerp kwik gehouden, terwijl er beleid op losgelaten moet worden, zegt milieuactivist Erlan Sleur. Er worden nog altijd uitspraken gedaan alsof kwik een onschadelijke stof is die gewoon in te nemen zou zijn. Niets is minder waar, benadrukt Sleur. De milieuactivist hekelt de nonchalante houding die tentoon wordt gespreid, terwijl mensenlevens op het spel staan. Hij neemt het de overheid kwalijk dat ze de inheemsen aan hun lot overlaten. Deze groep leeft hoofdzakelijk van visvangst. Wetenschappelijk onderzoek wijst uit dat de vissen die door hen worden gegeten vol kwik zitten. De geteste personen hebben ook ver boven het toelaatbare gehalte kwik in het lichaam. Kwik doodt langzaam en is niet uit te roeien. De regering moet echter nu al een halt toeroepen aan het gebruik ervan anders zijn de gevolgen niet te overzien, maakt Sleur duidelijk.

De milieuactivist neemt geen blad voor de mond omdat hij strijdt voor onze ‘Sranang gron’, zegt hij. En die verdient veel beter. Het gaat om het land waarop onze nakomelingen moeten leven, wonen en werken. Door kortzichtigheid dreigt het verloren te gaan.

Erlan Sleur, milieuactivist en directeur van Probios, die zijn boosheid uit over het uitblijven van beleid dat het kwikgebruik moet uitbannen. Er worden naar zijn mening nog teveel workshops gehouden over het onderwerp. De overheid beweert nog haar huiswerk te moeten maken alvorens het Minamata-verdrag te kunnen ratificeren. Dit internationaal bindend verdrag bevat veertig artikelen die betrekking hebben op de risico’s van kwik voor de menselijke gezondheid en het milieu. Het doel is het beschermen tegen de uitstoot van kwik en kwikverbindingen. Sleur vindt het gedraal van de regering om zich eraan te committeren hemeltergend, want er wordt volgens hem gespeeld met mensenlevens terwijl het financieel gewin van een groepje de bovenhand krijgt.